Yetişkinlikte yaşadığımız pek çok sorunun, davranış biçimlerimizin, problem ve belki travmalarımızın çocuklukta yaşadıklarımız ile bağlantılı olduğu bir sır değil. Altın çocuk sendromu da çocukluğumuzda maruz kaldığımız yanlış tutumların bir sonucu.
Peki altın çocuk sendromunun nedenleri nedir?
Tahmin edebileceğimiz üzere her çocuğun bazı temel ihtiyaçları var; yeterli beslenme, güvenli bir ortamda büyümek gibi ancak sadece hayat fonksiyonlarını devam ettirmek yeterli değil. Bunun yanında her çocuk düzene, ebeveynleri tarafından sevilmeye, duygusal destek görmeye ve doğru rol modellere ihtiyaç duyar.
Ebeveynleri tarafından sevildiğini hissetmemek büyük problemlere yol açar peki ya tam tersi?
Altın çocuk sendromunda ebeveynler mükemmel çocuğun hayalini kurar; zeki, çok yetenekli, her anlamda başarılı bir çocuk. Bu nedenle çocuklarına mükemmel olduğu, diğer çocuklardan iyi olduğu, her konuda başarılı olabileceği fikrini söz ve davranışları ile aşılar.
Ancak elbette mükemmel olmak mümkün değildir ve çocuk içten içe bunun farkındadır. İşte bu baskı ile büyütülen çocuklar bir yetişkin olduklarında bu baskının altında ezilmiş ve büyük yaralar almış birer yetişkinler olurlar.
Peki altın çocuk sendromunun belirtileri nelerdir?
Mükemmeliyetçilik:
Bu şekilde yetiştirilen çocuklar değerli hissetmek için mükemmel olmaları gerektiğine inandıkları için büyüdüklerinde de her anlamda mükemmel olmak için uğraşır, olamadıklarında ise kendilerini suçlu hissederler.
İşkoliklik:
Bu kişiler titiz, takıntılı ve hali hazırda başarılı kişilerdir ancak kendilerini böyle hissetmezler. Hedeflerine ulaştıkça daha yüksek hedefler koyarlar, her zaman yetersiz ve eksik hissederler.
İmpostor Sendromu:
Başarı Değil Şans mı? İmpostor Sendromu nedir? isimli yazımızda bu sendromdan bahsetmiştik. Kısaca bu kişiler, iyi bir konuma gelip, başarılı olsalar dahi bu konumu hak etmediklerini, yetersiz olduklarını ancak şans eseri bunu başardıklarını düşünme eğiliminde olurlar.
Sürekli Dikkat Çekme İsteği
Bu kişiler çocukluklarından beri her zaman onay, ilgi ve övgü görmeye alışkın oldukları için aksi bir durumda rahatsız hissederler. Övgü ve ilgi görebilmek için çabalamaya ve çalışmaya devam edeceklerdir.
Eleştiriye Karşı Tahammülsüzlük
Elbette her zaman övülmeye alışmış bu kişiler eleştiri karşısından pek çok insana göre daha tahammülsüzdür. Yapıcı eleştirilere ve olumlu olmayan geri bildirimlere karşı fazlasıyla savunmasızdırlar.
Ebeveynlerine Fazlasıyla Memnun Etme İsteği
Bu şekilde büyütülmüş yetişkinler yaşları ve konumları ne olursa olsun ebeveynlerinin düşüncelerini fazlasıyla önemser, onları mutsuz edebilecek davranışlarda bulunmaktan kaçınır, aksi halde kendini suçlu hissedecektir.
Elbette farklı belirtileri de olan bu sendrom fark etmeden pek çok insanın hayatında bir yer etmeye devam ediyor.
Mükemmel olmamız gerekmediğini kabul etmek belki de tek çare.
kaynak: thenarcissisticlife.com
